Przewodniki po chorobach roślin

Phytophthora nicotianae var. parasitica
P. capsici
P. dreshsleri

Grzyby te mogą infekować każdą część rośliny. Mogą wywoływać zgorzel siewek, zgniliznę korzeni i podstawy łodyg, rdzę liściową oraz zgniliznę owoców. Objawy powodowane przez zgniliznę korzeni mają postać wodnistych, brązowych zmian na korzeniach bocznych i korzeniu głównym (palowym). Zmiany mogą zajmować pęd powyżej linii gleby. W miarę postępu choroby mniejsze korzenie ulegają zniszczeniu i rozkładowi, natomiast duże, brązowe, wklęsłe zmiany rozwijają się na większych korzeniach bocznych oraz korzeniu palowym. Przekrój podłużny przez korzeń główny ujawnia czekoladowe przebarwienie tkanki przewodzącej, które zajmuje też niewielki odcinek wykraczający poza samą zmianę. Silnie porażone rośliny w końcu więdną i zamierają. Początkowo na zakażonych liściach rozwijają się nasiąknięte wodą zmiany o nieregularnym kształcie, które szybko się zapadają i wysychają. Zmiany na pędach mogą rozwijać się na dowolnej wysokości, typowo jednak zajmują odcinek w pobliżu linii gruntu. Zmiany najpierw mają ciemnozielony kolor i są nasiąknięte wodą, po pewnym czasie wysychają i brunatnieją. Wraz z poszerzaniem się zmian mogą one zacząć całkowicie oplatać pęd. Miąższ brązowieje i gnije. Objawy na owocach zaczynają się od wodnistych, szarobrązowych zmian błyskawicznie poszerzających się i tworzących brązowe pierścienie, które przypominają kasztany, stąd jedna z nazw choroby – kasztanowatość. Brązowe przebarwienie może przechodzić na wnętrze owocu. Młode zielone owoce ulegają wówczas mumifikacji, natomiast dojrzałe szybko gniją wskutek inwazji innych organizmów.

Grzyby te mają stosunkowo szeroki zakres żywicieli i mogą przetrwać w glebie oraz szczątkach roślinnych przez co najmniej dwa lata. Rozsiew grzybów może odbywać się poprzez spływającą wodę z nawadniania oraz sprzęt rolniczy. Początkowej infekcji sprzyja umiarkowana wilgotność gleby i ciepło (20°C). Zbyt intensywne nawadnianie lub obfite deszcze w połączeniu z ciężką lub zbryloną glebą są korzystne dla dalszego rozwoju choroby.

Fungicydy pomagają redukować straty powodowane chorobą. Ponadto należy stosować praktyki uprawowe, które mogą pomóc w ograniczaniu strat. Do praktyk tych należą trzyletni płodozmian z wykluczeniem uprawy roślin żywicielskich, poprawa skuteczności odprowadzania wody z gleby, unikanie zbrylenia gleby, stosowanie wysokich bruzd do nasadzeń, ulepszające drenaż gleby, a także krótsze czasy nawadniania w celu uniknięcia niekorzystnie wysokiego nasączenia podłoża.