Zgnilizna szyjki cebuli

Botrytis allii (teleomorfa: Botryotinia allii)

Uprawiane rośliny rzadko wykazują objawy porażenia aż do momentu zbioru. Jednak choroba ta może działać bardzo destrukcyjnie na cebule składowane w przechowalni. Grzyb może atakować tkankę młodych, zdrowych liści, ale zwykle infekuje bezpośrednio szyjkę lub wnika przez już uszkodzoną tkankę. W miarę, jak grzyb wrasta w cebulę, tkanka staje się miękka i gąbczasta. Porażone części cebuli są zbrązowiałe i nasiąknięte wodą. Chora tkanka rozpada się i staje się gąbczasta. Z czasem pomiędzy łuskami cebuli pojawia się szara grzybnia. Na łuskach okrywowych wokół szyjki mogą występować złoża niewielkich, ciemnych sklerocjów. Uważa się, że poza zgnilizną szyjki cebuli Botrytis alli powoduje też gnicie roślin przy ziemi. Chorobę mogą również powodować inne gatunki Botrytis. Grzyb penetruje łuski okrywowe cebuli, inicjując gnicie, które przybiera na sile wskutek inwazji dodatkowych patogenów.

W przedłużających się warunkach dużej wilgotności grzyb wytwarza spory na martwych, gnijących tkankach na plantacji, a także ze sklerocjów. Wiatr rozsiewa zarodniki konidialne, przenosząc je na inne rośliny. Zarodniki mogą infekować ich szyjki, wnikając poprzez uszkodzenia. Rozprzestrzenianie się choroby odbywa się najintensywniej w umiarkowanych temperaturach i dużej wilgotności. Sprzyjają mu opady deszczu i zraszanie plantacji. Stan roślin w czasie zbiorów ma znaczenie, ponieważ infekcja może się nasilić, jeśli szyjki zachowują soczystość i mięsistość. Przechowywanie niewysuszonych cebul w warunkach zbyt dużej wilgotności i w zbyt wysokiej temperaturze może sprzyjać rozwojowi i rozprzestrzenianiu się choroby. Zgnilizna przyglebowa jest często bardziej nasilona, gdy cebule są przesadzane, a także w warunkach chłodu i towarzyszącej mu wilgoci.

Należy uprawiać odmiany, które są zaadaptowane do danego obszaru wegetacyjnego, dzięki czemu rośliny dojrzeją do zbiorów. Należy unikać nadmiernego nawożenia pod koniec okresu wegetacji, ponieważ może to opóźnić dojrzewanie roślin. Należy zachowywać odpowiednią odległość między roślinami, a także właściwą orientację rzędów, aby w ten sposób zapewnić jak najbardziej swobodną cyrkulację powietrza pomiędzy roślinami. Należy unikać uszkadzania szyjek cebuli i samych cebul, zwłaszcza w okresie zbiorów. Ciężkość choroby można ograniczyć przez stosowanie fungicydów przed zbiorami. Należy niszczyć odpady cebuli i zbierane w stosy resztki roślinne, ponieważ mogą one służyć jako źródło inokulum. Pola, na których występowała choroba, należy głęboko orać, aby wprowadzić sklerocja w głąb gleby. Na polach dotkniętych chorobą należy zaprzestać uprawy cebuli na kilka lat. Należy upewniać się, że cebule są dobrze dosuszone i usuwać uszkodzone cebule przed umieszczeniem ich w przechowalni. Nie należy dopuszczać do kondensacji wilgoci na cebulach. W przechowalniach należy utrzymywać niską temperaturę i umiarkowaną wilgotność.