Alternarioza cebuli

Starsze liście są bardziej podatne na infekcję niż młodsze. Początkowymi objawami są nasiąknięte wodą zmiany, zazwyczaj z białym środkiem. Brzegi zmian mogą przybierać kolor brunatny lub purpurowy. Szczypior żółknie powyżej i poniżej zmian. Z czasem na zmianach tworzą się ciemnobrązowe i czarne koncentryczne kręgi. Są to miejsca sporulacji grzyba. W miarę rozwoju choroby zmiany mogą otaczać liście, powodując ich załamywanie się i obumieranie. Podobne objawy pojawiają się na łodygach nasiennych. Zaatakowane łodygi mogą załamywać się, powodując zasychanie nasion. Porażenie cebuli odbywa się zwykle poprzez szyjkę. Jeżeli grzyb zaatakuje cebulę, zainfekowane miejsce ma początkowo jaskrawożółte zabarwienie, które z czasem zmienia się charakterystyczny, głęboki kolor czerwonego wina.

Grzyb zimuje w postaci grzybni w pozostałościach szczypioru i stosach odpadów. Spory tworzą się w czasie wilgotnych nocy i okresów, w których szczypior pozostaje mokry przez ponad 12 godzin. Po wyparowaniu porannej rosy spory przenoszone są drogą powietrzną na podatną na zakażenie tkankę cebuli. Rozwinięcie się objawów po infekcji zajmuje 1–4 dni. Rozwój choroby przebiega najintensywniej, gdy liście przez długi czas pozostają mokre.

Dobrą ochronę przed grzybem może zapewnić plan oprysków z zastosowaniem fungicydów o szerokim zakresie działania realizowany przed infekcją. Ograniczenie rozwoju choroby może przynieść minimalizowanie ilości wilgoci na liściach poprzez nawadnianie gleby, a nie zraszanie roślin, a także skuteczne odwadnianie pól i stosowanie prawidłowych odstępów pomiędzy roślinami. Odejście na kilka lat od upraw cebuli na rzecz roślin niespokrewnionych również może ograniczyć wystąpienia choroby.