Ditylenchus dipsaci - Nicienie atakujące łodygi i cebule

Zaatakowane młode siewki są niewykształcone i blade, z nabrzmiałymi miejscami wzdłuż liścieni. Na liściach tworzą się żółtawo-brunatne plamki. Liście mogą być krótkie i zgrubiałe, może też wystąpić nabrzmienie (rozdęcie) korzeni. W miarę postępu choroby szczypior załamuje się, a korzenie i szyjki cebul miękną. Łuski cebul stają się miękkie i jasnoszare. Zaatakowane cebule są lekkie, mogą być nieprawidłowo wykształcone i mogą kiełkować lub wytwarzać cebule podwójne. Często dochodzi do wtórnych infekcji grzybiczych i bakteryjnych, które nierzadko są powodem nieprzyjemnego zapachu.

Źródłem nowych zakażeń nicieniami są często zaatakowane sadzonki cebuli. Po wniknięciu nicieni do siewek następuje namnażanie pasożytów i ich migracja we wnętrzu lub na powierzchnię roślin. Do zawleczenia nicieni może dochodzić przez przenoszenie zainfekowanych cząstek gleby i resztek, poprzez wodę deszczową i służącą do nawadniania plantacji, a także na sprzęcie rolniczym. Zainfekowane chwasty oraz odrzucone cebule często bywają źródłem nicieni atakujących kolejne uprawy. Temperatura gleby wynosząca 21°C jest optymalna dla przemieszczania się pasożytów i rozwoju objawów, natomiast wilgoć sprzyja aktywności i długowieczności nicieni.

Aby uniknąć wprowadzania nicieni, należy przed wysadzeniem sprawdzać sadzonki cebuli w celu upewnienia się, czy są zdrowe. Jeżeli w glebie bytują nicienie, skutecznym sposobem walki z nimi jest fumigacja. Dla walki z chorobą istotne jest całkowite usuwanie i niszczenie odpadów, cebul dziko rosnących oraz żywicielskich chwastów. Udowodnioną skuteczność ma również 4-letnie zmianowanie uwzględniające uprawy roślin nieżywicielskich, takich jak szpinak, marchew, buraki, rośliny krzyżowe, sałata lub zboża.