Niszczyk zjadliwy cebuli

Patogen występuje na całym świecie, chociaż jego znacząca obecność dotyczy regionów tropikalnego i subtropikalnego.

Zazwyczaj w przypadku upraw polowych szczypior staje się chlorotyczny, zwija się i skręca. Powoduje to wydłużenie szyjki i cebul, które są niedostatecznie wykształcone. Korzenie również są słabo wykształcone. Rośliny mogą zamierać, a na liściach mogą znajdować się niewielkie wklęsłe zmiany o białej barwie z ciemnymi strukturami zawierającymi zarodniki konidialne. Gdy zmiany są obecne, mogą powstawać duże ilości różowawo-pomarańczowych konidiów. W przypadku sprzyjających warunków środowiskowych może dochodzić do strat w uprawie rzędu nawet 100%.

Ta odglebowa choroba powodowana jest przez grzyb o szerokiej gamie roślin żywicielskich. Patogen przeżywa w zainfekowanych resztkach lub żywicielach pośrednich. Propagule rozprzestrzenia deszcz, wiatr, woda służąca do podlewania i insekty. Infekcji szczypioru sprzyja wysoka wilgotność i temperatury wynoszące 23–30°C.

Dostępne są odmiany hybrydowe wykazujące odporność na porażenie. Czynności kultywacyjne redukują odglebowe inokulum. Skuteczna jest ponadto aplikacja fungicydów.