Pseudożółtaczka buraka - BMYV

Mączlik szklarniowy (Trialeurodes vaporariorum)

Australia, Francja, Włochy, Japonia, Holandia, Hiszpania i Stany Zjednoczone

Pseudożółtaczka buraka jest chorobą o dużym znaczeniu, występującą na ogórkach szklarniowych i melonach kantalupach. Wirus ten znany był wcześniej jako żółtaczka ogórka lub żółtaczka kantalupy. Objawy pojawiają się najpierw na starszych liściach jako żółte plamki przekształcające się w plamiste żółte wypukłości pomiędzy nerwami, podczas gdy same nerwy pozostają niezmienione. Wypukłości te z czasem zlewają się ze sobą, tworząc duże, pogrubiałe obszary, które stają się łamliwe i mogą się rozpadać. W miarę rozwoju choroby na młodszych liściach zaczynają pojawiać się symptomy, chociaż owoce pozostają w postaci niezmienionej. Rośliny zaatakowane na wczesnym etapie rozwoju mogą być zniekształcone i wydawać mniej owoców. Objawy wywoływane przez wirusa pseudożółtaczki buraka można łatwo pomylić z symptomami niedoborów pokarmowych (np. magnezu), żerowania owadów, nieodpowiednich warunków wzrostu i przedwczesnego starzenia się.

Mączlik szklarniowy może przyjmować i przenosić wirusa pseudożółtaczki buraka w sposób półtrwały. Rozwój objawów rozpoczyna się dwa-cztery tygodnie po infekcji. Wirus nie bytuje na nasionach i nie jest przenoszony drogą mechaniczną. Uważa się, że do rozwoju choroby niezbędne jest duże natężenie światła. Wirus korzysta z dużej liczby żywicieli należących do roślin uprawnych, jak również chwastów. Poza ogórkami, kantalupą i kabaczkiem wirus BMYV zakaża również wiele roślin ozdobnych i inne warzywa, takie jak sałata, endywia, marchew, szpinak i buraki.

Nie wolno umożliwiać mączlikom dostępu do obiektów, w których prowadzi się uprawy osłaniane. W tym celu należy przesłaniać otwory siatką (ekran min. 50–52 oczek siatki/297 mikronów). Należy wdrażać szeroko zakrojony program stosowania insektycydów, zmianowanie upraw i okres uprawy pomijający rośliny żywicielskie. Należy eliminować uprawy międzyplonowe młodych i starych roślin w celu redukcji poziomu inokulum. Ze szklarni i terenów wokół niej należy usuwać chwasty i egzemplarze rosnące dziko. Należy natychmiast po zbiorze utylizować resztki pożniwne, aby wyeliminować źródła inokulum.