Fuzaryjna zgnilizna wierzchołów i korzeni roślin dyniowatych

Afryka, Azja, Europa i Ameryka Północna

Choroba ma najpoważniejszy przebieg w przypadku dyni i kabaczków, chociaż może atakować również arbuzy, kantalupy i ogórki. Fusarium solani f. sp. cucurbitae rasa 1 atakuje korzenie, pędy i owoce, natomiast Fusarium solani f. sp. cucurbitae rasa 2 atakuje wyłącznie owoce. Objawy są zbliżone do tych, które charakteryzują więdnięcie wywoływane przez Fusarium. Obejmują karłowatość rośliny i więdnięcie całej rośliny w środku sezonu wegetacyjnego. Jednak w przypadku fuzaryjnej zgnilizny wierzchołów i korzenia występuje wyraźna ciemnobrązowa zgnilizna nekrotyczna wierzchołka i górnej części korzenia palowego. Psucie postępuje wokół pędu i oplata roślinę. Porażone miejsce mięknie i staje się papkowate. W okresach, w których panuje wilgoć, na dotkniętym zarazą obszarze pojawia się biała grzybnia. Korzenie rośliny również mogą ulec infekcji, ale patogen atakuje głównie wierzchołek i owoce rośliny. U porażonych owoców rozwija się twarda, sucha zgnilizna. Zepsute obszary mają kształt kolisty i mogą tworzyć koncentryczne kręgi.

Grzyb może przetrwać w glebie, ale nie przez długi czas. Wczesna infekcja może prowadzić do zgorzeli siewek. Fusarium solani f. sp. cucurbitae może ponadto zakażać owoce, które stykają się z zainfekowaną glebą. Nasilenie zgnilizny owoców zależy od stopnia wilgotności gleby i zagęszczenia inokulum.

Aby ograniczyć występowanie choroby inicjowanej przez zakażone nasiona, należy korzystać z materiału siewnego zaprawionego fungicydami. Grzyb poza żywicielem nie jest w stanie długo żyć w glebie, dlatego też w przypadku tej choroby adekwatne jest trzy- lub czteroletnie zmianowanie upraw wykluczające rośliny dyniowate.