Fuzaryjne więdnięcie roślin dyniowatych

Fusarium oxysporum f. sp. cucumerinum (ogórek)
Fusarium oxysporum f. sp. melonis (kantalupa)
Fusarium oxysporum f. sp. niveum (arbuz)

Grzyby te mogą infekować gatunki żywicielskie na dowolnym etapie rozwoju rośliny. Przedwschodowa zgnilizna i zgorzel mogą wystąpić przy niskiej temperaturze gleby, rzędu 18–20°C. Jednak najczęstsze są infekcje u roślin starszych. Na zwiędłych liściach można dostrzec chlorozę, a w późniejszym stadium choroby nekrozę pomiędzy nerwami. Początkowo więdnie jeden lub kilka rozłogów, później więdnie cała roślina. W niektórych przypadkach dochodzi do raptownego załamania się rośliny bez objawów chlorozy na liściach. Zaatakowane dojrzałe rośliny z licznymi owocami mają tendencję do załamywania się. Na pędach, u podstawy zakażonych roślin, może być obecna biała grzybnia. Tkanka przewodząca korzeni i pędów może ulec przebarwieniu. W zaawansowanych stadiach choroby zaczyna się rozkład korzeni, który może prowadzić do śmierci rośliny.

Fuzaryjnemu więdnięciu sprzyja ciepła gleba. Więdnięcie dolnych liści następuje w wysokich temperaturach wynoszących 25–28°C. Po spadku temperatury liście podnoszą się. Grzyb ma zdolność przetrwania w postaci chlamydospor glebie i resztkach roślinnych. Chlamydospory rozprowadzane są w glebie i resztkach podczas uprawy pól, za pośrednictwem wody do nawadniania, przez nawiewane cząsteczki gleby oraz przez ludzi.

W przypadku wszystkich gatunków dyniowatych należy uprawiać odmiany odporne, o ile takie istnieją.

Uprawy polowe: Należy wykonywać szczepienie na podkładki roślin odpornych (np. Cucurbita ficifolia). Udowodniono, że solaryzacja gleby wpływa korzystnie na lekko lub umiarkowanie zainfekowane pola. Należy utrzymywać pH gleby na poziomie 6,5 i stosować źródło azotu NO3, aby ograniczyć występowanie i ciężkość choroby. W celu uniemożliwienia przenoszenia patogenu pomiędzy polami należy wdrożyć plan odkażania sprzętu i pracowników. W niektórych przypadkach pomaga zmianowanie upraw z wyłączeniem dyniowatych na co najmniej pięć lat, chociaż nie zawsze jest to strategia skuteczna ze względu na długą przeżywalność chlamydospor w wielu glebach.

Uprawy pod osłonami: Należy realizować plan dokładnego odkażania uwzględniający pracowników, narzędzia, sprzęt i obiekty. Uprawy należy prowadzić z użyciem sztucznego substratu i nie wykorzystywać go ponownie. Należy szczepić gatunki uprawowe na podkładkach roślin odpornych na inwazję grzyba (np. Cucurbita maxima, Cucurbita ficifolia). Należy zbierać i usuwać z plantacji resztki pochodzące z przycinania roślin lub niszczyć je poprzez palenie bądź zakopywanie. Po wykryciu zakażonych roślin należy je usunąć. Produkcja rolna w miesiącach chłodniejszych może ograniczyć występowanie choroby i jej ciężkość, ponieważ niższe temperatury nie sprzyjają fuzaryjnemu więdnięciu.