Mączniak prawdziwy roślin dyniowatych

Golovinomyces cichoracearum (synonim = Erysiphe cichoracearum)
Podosphaera xanthii (synonim = Sphaerotheca fuliginea)

Na mączniaka prawdziwego podatne są wszystkie dyniowate. Objawy to jasnożółte plamy na pędach, ogonkach liściowych i liściach. Zakażenie może wystąpić na górnej i/lub dolnej powierzchni liści. W miarę, jak plamy się powiększają, w zaatakowanej tkance powstają konidia, a plamy przybierają wygląd „posypanych pudrem”. Zainfekowane liście stopniowo żółkną. Mogą brunatnieć i wyglądać jak pergaminowe. Ogólnie owoce dyniowatych nie są bezpośrednio atakowane przez grzyby pleśni pylistej, jednak z uwagi na ubytek liści owoce mogą być narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, a co za tym idzie, na oparzenia i pogorszenie jakości. Infekcje owoców, jakkolwiek rzadko, mogą atakować arbuzy i ogórki.

Grzyby wywołujące mączniaka prawdziwego są pasożytami obligatoryjnymi, co oznacza, że do przetrwania wymagają żywego żywiciela. Grzyby te powszechnie zimują na chwastach i są przenoszone na duże odległości przez prądy powietrza. Do zakażenia może dojść bez wilgoci niezwiązanej znajdującej się na powierzchni roślin, chociaż niezbędna jest wysoka wilgotność względna (50–90%). Kolonizacji, sporulacji i dyspersji zarodników konidialnych sprzyjają suche warunki. Rozwojowi choroby sprzyjają intensywny wzrost roślin, umiarkowane temperatury, mało intensywne światło i tworzenie się rosy. Infekcja może wystąpić w zakresie temperatur 10–32°C, przy czym optymalna temperatura to 20–27°C.

Należy uprawiać odmiany odporne, o ile są dostępne. Wdrożyć plan profilaktycznych oprysków fungicydami w celu opóźnienia zakażenia i ograniczenia liczby wystąpień choroby. W przypadku upraw osłanianych należy unikać czynności sprzyjających intensywnemu rozwojowi. Pomocne w walce z mączniakiem prawdziwym jest również niszczenie chwastów, a także dobre praktyki sanitarne.