Antraknoza papryki

Colletotrichum capsici, C. gloeosporioides, C. coccodes, C. acutatum.

Antraknoza atakuje wszystkie nadziemne części papryki na dowolnym etapie jej rozwoju. Infekcja siewek może ograniczać się do liścieni i nie rozprzetrzenia się dalej. Na liściach i pędach mogą powstawać nekrotyczne, szare lub brązowe plamy. Zmiany na owocach są elementem najważniejszym z ekonomicznego punktu widzenia- wpływają na wielość plonu handlowego. Objawy te zaczynają się od nasiąkniętych wodą obszarów, które ulegają zbrązowieniu. Zmiany mogą być małe i okrągłe. Mogą zlewać się, pokrywając większą powierzchnię owocu. W warunkach wilgotnej pogody tworzą się różowe, łososiowe lub pomarańczowe masy spor w koncentrycznych kręgach. W zależności od tego, który gatunek Colletotrichum jest obecny, w zmianach można dostrzec czarne lub brązowe włókniste struktury. Antraknoza może atakować zarówno zielone, jak i dojrzałe owoce, ale objawy nie są zwykle dostrzegalne do momentu, gdy owoc dojrzeje i zmieni kolor na czerwony.

Ciepła, mokra pogoda sprzyja infekcjom i rozwojowi objawów. W zależności od gatunku Colletotrichum, optymalne temperatury dla zakażenia wahają się od 20 do 27°C. Wilgoć jest niezbędnym elementem do infekcji. Rozwojowi choroby sprzyjają mgły i rosa. Deszcz rozsiewa spory patogenu i często prowadzi do bardzo dużych strat, zwłaszcza jeżeli owoce są zranione. Grzyby te mają zdolność przetrwania w zainfekowanych nasionach. Przez długi czas utrzymują się w zmianach na liściach bądź pędach w resztkach roślinnych.

Z chorobą tą można walczyć poprzez wysiew nasion o wysokiej jakości, zmianowanie z pominięciem uprawy psiankowatych przez dwa-trzy lata, odchwaszczanie i usuwanie zainfekowanych resztek, a także prowadzenie upraw na dobrze zmeliorowanych polach. Nie wolno dopuszczać do powstawania zranień, ograniczając populacje owadów. Co prawda dostępne są fungicydy na bazie miedzi, ale mają niewielką wartość ekonomiczną w zakresie walki z chorobą.