Fuzaryjne więdnięcie papryki

Papryka: Fusarium oxysporum f. sp. capsici

Bakłażan: Fusarium oxysporum f. sp. Melongenae

Papryka: Argentyna, Włochy, Meksyk i Stany Zjednoczone

Bakłażan: Izrael, Włochy, Japonia, Holandia i Stany Zjednoczone

Do pierwszych sygnałów należą lekkie zżółknięcie liści i więdnięcie liści górnych. W miarę postępu więdnięcia liście mogą stać się matowo zielone lub brunatne, przy czym nie opadają. Po ukośnym przecięciu pędu i korzeni widoczne stają się czerwono-brązowe smugi w obrębie tkanki przewodzącej.

Grzyb przeżywa w glebie kilka lat. Roznosi go sprzęt rolniczy, woda służąca do nawadniania oraz zakażone szczątki roślinne. Gwałtownemu rozwojowi choroby sprzyjają wysoka temperatura gleby (33°C) i duża wilgotność ziemi.

Rośliny należy sadzić w sposób umożliwiający odprowadzanie wody z gleby z dala od korzeni. Przed przejściem z pola zakażonego na czyste należy dokładnie dezynfekować sprzęt.