Mączniak prawdziwy papryki

Leveillula taurica (anamorfa: Odiopsis sicula) u papryki i bakłażana oraz Golovinomyces cichoracearum (synonim: Erysiphe cichoracearum (anamorfa: Oidium cichoracearum) u bakłażana

Cały świat (L. taurica); Azja (G. cichoracearum)

Leveillula taurica: Na początkowym etapie infekcji, na górnej powierzchni liści pojawiają się jasnozielone lub jaskrawożółte plamy. Z czasem przechodzą one w nekrozę. Porażone liście zwijają się ku górze, a na spodniej stronie liści widoczna jest przypominająca proszek biała masa. Gdy zmiany są liczne, często zlewają się ze sobą, doprowadzając do uogólnionej chlorozy i opadania liści. Choroba postępuje od starszych liści do młodszych. Owoce roślin dotkniętych chorobą są narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, które mogą powodować oparzenia.

Golovinomyces cichoracearum: Początkowo na górnej i dolnej stronie liści tworzą się małe, okrągłe bądź nieregularne zmiany wyglądem przypominające białawy proszek. Zainfekowane miejsca mogą ulec powiększeniu i zajmują liście, ogonki liściowe oraz tkanki pędów. Starsze liście ulegają infekcji jako pierwsze, następnie choroba postępuje ku górze, atakując coraz młodsze liście. Porażone liście żółkną i stają się nekrotyczne.

Grzyby te korzystają z szerokiej gamy żywicieli. Transportowane drogą powietrzną konidia z poprzednich upraw lub chwastów mogą być przenoszone na duże odległości z wiatrem i służą jako wstępne źródło inokulum. Wysoka wilgotność względna nie jest czynnikiem niezbędnym do infekcji. Rozwojowi choroby sprzyjają ciepło i mała ilość światła.

Należy zapobiegawczo stosować fungicydy, uprzedzając wybuch epidemii, lub aplikując je natychmiast po zauważeniu pierwszych objawów. Zapewnić właściwą cyrkulację powietrza wokół roślin, a także dostęp światła przez wierzchołek. Źródła podają, że nadmierne nawożenie zwiększa nasilenie epidemii mączniaka prawdziwego.