Przewodniki po chorobach roślin

Verticillium dahliae, V. albo-atrum, Verticillium spp.

Te patogeny glebowe powodują więdnięcie poprzez blokowanie tkanki przewodzącej roślin. Chociaż może dochodzić do porażenia siewek, objawy zwykle nie są zauważalne aż do momentu, w którym roślina jest dojrzalsza. W przypadku bakłażanów objawy wertycyliozy postępują powoli. Cechą charakterystyczną infekcji jest zmiana w kształcie litery V, która rozwija się na wierzchołkach starszych liści, aby później zająć całą powierzchnię blaszki. Zakażone papryki są niedostatecznie wykształcone, a ich dolne liście wykazują lekką chlorozę. W miarę postępu choroby u papryki i bakłażana skarłowacenie i chloroza nasilają się wraz z więdnięciem w porze dziennej. Więdnięcie może mieć charakter asymetryczny: pewne części roślin utrzymują turgor. W końcowym stadium choroby następuje trwałe zwiędnięcie i obumarcie rośliny. Przekrój zaatakowanej rośliny przez koronę ujawnia ciemnobrązowe przebarwienie tkanki przewodzącej, które może zajmować miąższ i wędrować w górę pędu oraz jego odgałęzień. Wytwarzane owoce są drobne i zdeformowane, z wewnętrznymi przebarwieniami.

Grzyby te mają wyjątkowo szeroki zakres żywicieli i mogą kilka lat przetrwać w glebie oraz szczątkach roślinnych. Chorobie sprzyjają temperatury w zakresie 21–25°C. Verticillium wnika do roślin przez uszkodzenia i zranienia korzeni powodowane przez czynności uprawne, tworzenie się wtórnych korzeni i żerowanie nicieni. Rośliny symptomatyczne mogą być nieliczne, a ich występowanie ograniczone do jednego miejsca. Mogą one też występować na całym polu lub w całej szklarni. Chorobie sprzyjają ciężkie, gliniaste gleby.

Ograniczanie występowania choroby polega na fumigacji i solaryzacji gleby, a także uprawie roślin nieżywicielskich (płodozmian). Co prawda żadne z istniejących odmian handlowych nie wykazują odporności, jednak w niektórych krajach praktykuje się szczepienie na roślinach odpornych.