Przewodniki po chorobach roślin

Nekroza autogenna — pierwszym objawem jest żółknięcie górnej powierzchni liści przechodzące stopniowo w nekrozę. Tkanka nekrotyczna staje się dominująca na spodniej stronie blaszki liściowej. Zwykle zaczyna tworzyć się w dystalnej części listków. W miarę, jak zmiany zaczynają się zlewać, liście obejmuje nekroza, wskutek której zamierają. Zazwyczaj zaburzenie to postępuje w kierunku od liści starszych do młodszych.

Ospa owocowa — pierwszym objawem na zielonych owocach są małe, przejrzyste lub brązowe zmiany o lekko podłużnym bądź owalnym kształcie. Wraz z dojrzewaniem owocu zmiany te powiększają się i powodują pękanie naskórka owocu, przez co zaczyna on przybierać nekrotyczny, korkowaty wygląd.

Złota plamistość — pierwszym objawem widocznym na niedojrzałych, zielonych owocach są okrągłe, ciemnozielone plamki na powierzchni. W miarę jak owoce dojrzewają, plamki te zmieniają barwę na jasnobrązową, a następnie złotożółtą na już dojrzałych owocach.

Nekroza autogenna — przyczyną zaburzenia jest niezgodna reakcja zachodząca pomiędzy genem odporności na pleśń (Fulvia fulva) a genem nekrozy tkanek, co w określonych warunkach środowiskowych wywołuje na liściach nekrotyczne plamy.

Ospa owocowa i złota plamistość — zaburzenia te zwykle występują na tych samych owocach, nie są jednak tożsame, a podatność na nie jest uwarunkowana genetycznie. Panuje pogląd, że ich nasilenie wzrasta, jeżeli owoce są narażone na działanie wysokiej temperatury i gdy roślina oraz owoce szybko się rozwijają. Jednak pełne zrozumienie przyczyn tych zaburzeń wymaga dalszych badań i obserwacji. Odmiany pomidorów różnią się bardzo stopniem podatności. U niektórych pojawia się zaledwie kilka zmian lub złotych plam, natomiast u innych są one bardzo liczne.

Należy uprawiać odmiany tolerancyjne w zakresie opisywanych zaburzeń genetycznych.