Przewodniki po chorobach roślin

Kanianka jest to biało-żółta roślina pasożytnicza pozbawiona chlorofilu, liści i korzeni, przez co jest zmuszona czerpać składniki pokarmowe z innych roślin. Początkowo można dostrzec żółte, nitkowate pnącza owijające się wokół pędu i rozgałęzień zaatakowanej rośliny. Następnie kanianka posuwa się w kierunku kolejnych roślin, które również oplata swoimi pnączami, nadając żółtawy kolor całemu zaatakowanemu przez nią fragmentowi pola. Kanianka wytwarza drobne, niepozorne kwiatki (często białe), które dojrzewają i wytwarzają tysiące małych nasion. Gdy nasiona wykiełkują, wyłaniające się z gleby pnącze skręca się w lewo, aż zetknie się z organizmem żywiciela. Przywarcie do rośliny odbywa się za pomocą wytworzonych haustoriów (ssawek), którymi kanianka czerpie składniki pokarmowe z rośliny żywicielskiej.

Grupa żywicieli kanianki jest bardzo liczna. Obejmuje wiele gatunków chwastów i roślin uprawnych. Nasiona tego pasożyta mogą przetrwać w glebie nawet 10 lat. Nasiona kanianki mogą być przenoszone na powierzchni sprzętu rolniczego i w wodzie do nawadniania zarówno w obrębie jednego, jak i kilku pól. Warunki sprzyjające rozwojowi pomidorów są również korzystne dla rozwoju i pasożytnictwa kanianki.

Usuwanie i niszczenie kanianki wraz z zaatakowanymi przez nią roślinami przyhamowuje rozprzestrzenianie się pasożyta poprzez rozsiew. Herbicydy, kontaktowe bądź stosowane przed rozpoczęciem uprawy, a także płodozmian, mogą ograniczyć straty, jakie powoduje pasożytnictwo kanianki.