Przewodniki po chorobach roślin

Fusarium oxysporum f. sp. lycopersici
Zgłoszono trzy rasy (1, 2 i 3).

Porażona rozsada jest niedostatecznie rozwinięta, a starsze liście i liścienie żółkną i więdną. Siewki silnie porażone nierzadko zamierają. Na większych roślinach objawy zaczynają się od żółknięcia starszych liści. Żółkną całe blaszki do pędu, przez co w polu roślina wygląda jak żółta flaga. Żółknięcie występuje tylko po jednej stronie liścia. Zaatakowane liście więdną i zamierają, choć mogą pozostać na pędach. Rośliny więdną w ciągu dnia podczas słonecznej pogody, a ich wzrost jest często przyhamowany. Po ukośnym przecięciu pędu lub odłamaniu się rozgałęzienia od pędu głównego widać wyraźnie charakterystyczne czerwono-brązowe przebarwienie tkanki przewodzącej. Może ono przechodzić daleko w górę rośliny.

Grzyb może przeżyć w glebie kilka lat. Może być przenoszony w glebie, na powierzchni maszyn i narzędzi rolniczych, w zainfekowanych szczątkach roślinnych i wodzie służącej do nawadniania. Do porażenia dochodzi przez zranienia korzeni wynikające z czynności uprawowych, tworzenia się korzeni pomocniczych i żerowania nicieni. Choroba postępuje szybko, o ile temperatura gleby jest wysoka (28°C). Fuzaryjne więdnięcie nasila się w przypadku wysokiego poziomu mikroelementów, fosforu i azotu amonowego.

Najskuteczniejszą metodą walki z chorobą jest uprawa odmian odpornych.