Przewodniki po chorobach roślin

Australia, Kanada, Europa, Japonia, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone

Choroba początkowo przejawia się jako drobne, okrągłe obszary białawej grzybni ze sporulacją występującą przede wszystkim na górnej powierzchni liści. W miarę powiększania się zmian sporulacyjnych tkanka liścia znajdująca się pod nimi żółknie, aby w końcu zbrunatnieć i pomarszczyć się. Sporulacja zwykle pojawia się na górnej powierzchni liścia, co odróżnia Oidium od Leveillula, które zwykle produkują spory na spodzie liści. W przypadku ciężkiego porażenia masy pudrowatej sporulacji pokrywają całą powierzchnię liści, a także ogonki liściowe, pęd i szypułki, przy czym owoc pozostaje nietknięty. Zgłaszano przypadki występowania tego grzyba na polu, ale stanowi on przede wszystkim problem upraw szklarniowych, gdzie z powodu defoliacji dochodzi do obniżenia plonów.

Grzyb ma stosunkowo liczną grupę żywicieli, na których jest zdolny przetrwać. Konidia rozsiewane są na duże odległości poprzez ruch powietrza. Optymalne warunki do rozwoju choroby obejmują słabe naświetlenie i temperatury w granicach 20–27°C wraz z towarzyszącą im wysoką wilgotnością względną (85–95%). Jednak do infekcji może dojść także przy niższej wilgotności względnej (50%).

Skuteczną bronią w walce z grzybem są fungicydy, w tym zawierające siarkę, o ile uda się uzyskać dobre pokrycie liści, a sama aplikacja odbywa się we właściwym czasie.