Valse meeldauw

De symptomen verschijnen in eerste instantie als kleine chlorotische laesies op oudere bladeren, en later ook op de jongere bladeren. De randen van deze laesies zijn in het algemeen onregelmatig bij de meeste soorten komkommerachtigen. Bij komkommer worden de randen van de laesies echter bepaald door de bladnerven, die de laesie een hoekig uiterlijk geven. Wanneer de bladoppervlakken langere tijd nat blijven, ontstaan met water verzadigde laesies aan de onderkant van de bladeren. Deze laesies kunnen er net zo uitzien als de laesies veroorzaakt door Pseudomonas syringae pv. lachrymans. In vochtige milieus vormen zich sporangia aan de onderkant van de bladeren, die eruitzien als een witgrijze tot paarse fijne, donzige woekering. De laesies groeien uiteindelijk samen en worden necrotisch, maar kunnen zich blijven uitbreiden tot het blad doodgaat. Ernstige infectie leidt tot ontbladering, belemmering van de groei en slechte vruchtontwikkeling.

De overleving van Pseudoperonospora cubensis tussen de teeltseizoenen is afhankelijk van levende komkommerachtige waardplanten. Sporangia kan over aanzienlijke afstanden tussen de velden worden overgebracht door de wind. Binnen de velden worden sporangia verspreid door luchtstromen, spattend water, mensen en/of apparatuur. Mist, dauw en frequente regen bevorderen de ziekteontwikkeling, die snel kan verlopen als de temperaturen matig tot hoog zijn. Hoge temperaturen [>35 °C (>95 °F)] zijn niet bevorderlijk voor de ziekteontwikkeling, maar deze kan doorgaan wanneer het ‘s nachts koel is [15–20 °C (59–68 °F)].

Zorg voor voldoende ruimte tussen de planten om de dichtheid van het gebladerte te verminderen. Verbouw variëteiten met genetische resistentie tegen Pseudoperonospora cubensis. Voer een preventief fungicide-bespuitingsprogramma in. Regionale ziektevoorspellingsmodellen zijn met succes gebruikt om de aanvang van symptomen te voorspellen en een bespuitingsplanning te maken voor een effectieve bestrijding van Pseudoperonospora cubensis.