Ziektewijzer

Bietencicade (Circulifer tenellus en C. opacipennis)

Canada, Mediterrane regio, Mexico en VS

Gewoonlijk zien geïnfecteerde planten er recht en in hun groei belemmerd uit en ernstig geïnfecteerde zaailingen kunnen doodgaan. De bladeren worden dikker, waarbij de randen oprollen en de bladstelen omlaag buigen. Later krijgen de bladeren een fletse gele kleur, terwijl de nerven paars kleuren. Er worden zeer weinig vruchten geproduceerd en de vruchten die voor de infectie zijn gezet, rijpen voortijdig. Vruchten die zijn aangetast door de ziekte zijn vaal, klein en gerimpeld, en hebben een uitgedroogd uiterlijk.

Dit virus heeft een breed scala van gastheren (300 soorten) vanwaar het alleen persistent kan worden overgedragen door de bietencicade. Suikerbiet is een veelvoorkomende gastheer voor zowel het virus als de cicaden. Virusdragende cicaden kunnen in het voorjaar door de wind naar aangrenzende tomatenvelden worden vervoerd en ook migreren van hun overwinterende onkruid-waardplanten naar tomatenvelden. Infectiepatronen in het veld duiden op het ‘regenen’ van virusdragende cicaden. Binnen een tomatenveld treedt weinig of geen secundaire verspreiding op. Andere veelvoorkomende gastheren voor dit virus zijn watermeloen, kanteloep, kalebas, paprika, spinazie en bonen.

Onkruid bespuiten met insecticiden om cicaden te bestrijden, en bietenvelden en natuurweiden vermijden, hebben bijgedragen aan het beperken van verliezen door deze ziekte. Dubbele rijen industrietomaten planten is met succes toegepast in gebieden waar CTV aanwezig is, hoewel niet bekend is of deze praktijk daadwerkelijk de cicaden ontmoedigt om planten te bezoeken, of toestaat dat meer exemplaren aan infectie ontsnappen. Het bespuiten van tomatenvelden wegens cicaden zal in het algemeen het Curly Top virus niet bestrijden.