Ziektewijzer

Gewoonlijk worden de eerste symptomen waargenomen wanneer de plant zich in het volwassen groene vruchtenstadium bevindt. Het betreft o.a. vergeling van de oudste bladeren die zich geleidelijk uitbreidt naar de jongste bladeren. Wanneer de ziekte ernstig is, kunnen de planten snel verwelken en doodgaan; verwelking overdag komt op warme zonnige dagen echter vaker voor. Naarmate de ziekte voortschrijdt, wordt het hele wortelstelsel bruin en vaak rot de penwortel weg. Er ontstaan chocoladebruine laesies bij of vlak boven de grond die zich uitbreiden tot in het vaatstelsel. Deze bruine vasculaire verkleuring strekt zich gewoonlijk tot maximaal 25 cm (10 in.) boven de grond uit, waardoor deze ziekte kan worden onderscheiden van Fusarium Wilt. Wanneer er voldoende vocht is, kan schimmelsporulatie op de blootgestelde laesies worden waargenomen.

De schimmel kan meerdere jaren overleven in de bodem, op geïnfecteerde planten en op de wortels van alternatieve waardplanten (aubergine, paprika en een aantal peulgewassen). Schimmelconidia kunnen verspreid worden in de bodem, op landbouwmachines, in irrigatiewater en door de lucht. De infectie vindt plaats via voedingswortels en wonden, veroorzaakt door secundaire wortelvorming. Ziekteontwikkeling wordt bevorderd door lage (20 °C, 68 °F) bodemtemperaturen.

Gebruik van variëteiten die resistent zijn tegen Fusarium kop- en wortelrot is in het algemeen de meest effectieve manier om deze ziekte te bestrijden. Ook stomen van de bodem in combinatie met fungicide dompelbaden kunnen de verliezen beperken. Fumigatie lijkt geen effectieve bestrijdingsmaatregel te zijn, vanwege snelle kolonisatie van de gesteriliseerde grond door Fusarium oxysporum f. sp. radicis-lycopersici.